سیاست خارجی
محمد علی خادم سهی
لازمه‌ى شکل گرفتن هر مذاکره‌اى وجود انگیزه در دو طرف مذاکره می‌باشد.
اتفاقات اوایل دهه‌ى ٩٠ شمسى که زمینه‌ساز مذاکرات منتهى به برجام شد، به طرزى مشابه و با تفاوت‌هایى اندک در حال شکل گرفتن هستند.
انگیزه‌ى طرف مقابل:
در اواخر دهه ى ٨٠ و اوایل دهه ى ٩٠ شمسى، موفّقیّت هایى در زمینه ى هسته
اى به دست آمد که توانست ایران را به عنوان کشورى داراى فناورى هسته اى
معرفى بنماید (و قدرتش را به رُخ جهانیان بکشاند). قدرتى که (حداقل در
ظاهر) مایه ى ترس تعدادى از کشورهاى ابر قدرت جهانى شد.
در اتفاقى مشابه، این روزها به دنبال اتفاقات مختلف از جمله حمله موشکى
ایران به داعش و حملات موشکى یمن به عربستان، قدرت موشکى ایران در صدر
اخبار نظامى جهان، دست‌آویزى براى آمریکا و تعدادى از کشورهاى اروپایى شده
است تا به وسیله‌ى آن از خطرات ایران بگویند.
اتفاقاتى که اکنون با برچیده شدن داعش و تنگ شدن حلقه‌ى مقاومت دور گلوى
اسرائیل، خطر موشکى، تهدیدى جدّى براى یار دیرین آمریکایى شده است.
(غیر
از ظاهر قضیه، چه قدرت موشکى و چه هسته اىِ ایران، خطرى براى قدرت
مندانیست که نمیخواهند دشمنشان از قدرت نظامى برخوردار باشد یا در زمینه ى
انرژى از وابستگى به نفت رهایى پیدا کند و ...)
انگیزه ى ما:
آشوب هایى اقتصادى در اواخر دولت دهم به وقوع پیوست.اتفاقاتى که با تحریم
بانک مرکزى و نفتِ کشورمان باعث شد تا ذخیره ى ارزى بانک مرکزى به مشکل
بخورد، دلارى که
